‘Weet je het zeker? Ga je het echt doen?’
Deze vraag hoor ik tegenwoordig bijna dagelijks. Maar eigenlijk weet ik het al zeker. Ik word zzp’er. Dus ik lach en zeg: ‘Ja, ik ga het echt doen.’ Gelukkig heb ik steun van mijn familie, vriend en vrienden, ze zijn allemaal betrokken bij het proces. Een kritische kennis vraagt: ‘Weet je wel wat je te wachten staat?’ ‘Ja,’ zeg twijfelend. ‘Ik denk het wel.’
Maar de waarheid is dat ik geen idee heb wat me te wachten staat. Hoe word je eigenlijk zzp’er? Wat is een zzp’er eigenlijk? Zo veel vragen, zo weinig antwoorden. Waarom wilde ik dit ook alweer?
Het lijkt nog zo kort geleden dat ik mijn opleiding tot fysiotherapeut afrondde met een diploma. Toch zijn we ondertussen alweer bijna vijf jaar verder. Ik heb al bij drie verschillende fysiotherapiepraktijken gewerkt, in de ziektewet gezeten door een operatie en nu, nu start ik mijn eigen bedrijf. Wie had ooit kunnen denken dat ik op 25-jarige leeftijd een eigen bedrijf zou beginnen? Misschien later, dacht ik laatst nog, als ik ouder ben. Is het nu al later? Ben ik nu al ouder?
Ruim van tevoren begin ik met de voorbereidingen. Vol goede moed zit ik met een pot thee, pen en papier aan de eettafel. Nu eerst een to-dolijst maken, toch? Mijn gedachten dwalen af. Waarom heb ik niet op de middelbare school geleerd hoe je een eigen bedrijf start? Of tijdens mijn opleiding? Ik pak mijn laptop erbij en vraag mijn beste vriend om hulp: Google. Als ik zzp’er intik, heb ik in no time 6.800.000 resultaten. Pffff.
Tijdens het scrollen komt het ene na het andere onderwerp voorbij: een bedrijfsnaam verzinnen, een zakelijke bankrekening openen, de Kamer van Koophandel, de belastingdienst, bedrijfskleding, de inrichting van de zaak, samenwerkingsverbanden, enzovoort. Mijn to-dolijst wordt langer en langer.
Ik besluit te beginnen bij het begin: een bedrijfsnaam. Zonder bedrijfsnaam geen inschrijving bij de Kamer van Koophandel, zonder de Kamer van Koophandel geen zakelijke bankrekening, zonder zakelijke bankrekening geen zaak. Ik denk een paar dagen diep na en val familie en vrienden lastig, maar dan is heb ik hem dan ook gevonden: mijn eerste, echte bedrijfsnaam. Nog geen week later loop ik met een voldaan gevoel de Kamer van Koophandel uit. Het is officieel: ik heb een eigen bedrijf.
Bij de bank vraagt de medewerker: ‘Vind je het niet eng, het starten van een eigen bedrijf?’. Ik lach en antwoord eerlijk dat ik geen idee heb wat me te wachten staat, dus dat ik er ook niet bang voor kan zijn. Of zoals Pippi Langkous zo mooi zegt: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, maar ik denk wel dat ik het kan!’
Deze blog is van Jeanine Frenk (25). Na het afronden van de bachelor fysiotherapie werkte ze vier jaar in loondienst voor verschillende bedrijven. Onlangs startte ze haar eigen bedrijf en werkt nu als zzp’er. In haar blogs neemt ze je mee op dit avontuur.
