Meneer van der Reijt (83) woont zelfstandig in een appartement in een woonzorgcentrum. Hij wandelt een paar keer per dag met zijn hondje Sita. Maar eind november 2024 valt meneer en breekt hij zijn heup. Samen met geriatriefysiotherapeut Vera Luijckx werkt hij na zijn gebroken heup met fysiotherapie aan zijn herstel. Dit vraagt veel geduld, aanpassing en acceptatie.
De val tijdens wandeling
Van der Reijt: “Ik was slecht ter been na de val en had veel pijn. Mijn pijngrens is best hoog, maar dit voelde ik echt.” De val gebeurde bij het afstappen van een stoeprand tijdens het uitlaten van zijn hond. Hij werd geopereerd en kon na twee dagen ziekenhuis terug naar het zorgcentrum, eerst naar een tijdelijke kamer met extra verpleging. Hondje Sita ging naar zijn dochter. “Dat was even slikken,” vertelt hij. “Maar het kon niet anders. Ik kon haar niet verzorgen op dat moment.”
Doelen van fysiotherapie
Geriatriefysiotherapeut Vera start direct na de operatie met oefeningen met meneer. Zij werkt bij Surplus en ondersteunt ouderen bij het herstellen van bijvoorbeeld een val of operatie: “We zijn gestart met hele praktische oefeningen: van het bed naar de stoel lopen, weer leren opstaan, balans houden. In het begin droeg hij een heupairbag – een Wolk – die zichzelf opblaast bij een val. Dat gaf hem vertrouwen.” Meneer heeft naast zijn gebroken heup ook hartproblemen en problemen met zijn geheugen (een neurocognitieve stoornis). Daardoor is zijn herstel moeilijker. “Het doel was vanaf het begin duidelijk,” vertelt Vera. “Hij wilde Sita weer zelf kunnen verzorgen. Dus werkten we daaraan.”
Herstel na zijn gebroken heup met fysiotherapie
De fysiotherapie begon op zijn kamer en later ging hij naar de oefenzaal in het zorgcentrum. Meneer deed krachtoefeningen, werkte aan zijn balans en liep met een rollator kleine stukjes. Toen hij beter kon lopen, gingen ze ook naar buiten. Vera: “Een rondje om de kerk, ja, dat was bijzonder. De stoepen zijn ongelijk, dat is echt lastig lopen.”
Meneer vertelt: “Ik vond het eigenlijk allemaal leuk. Soms was het zwaar, maar het moest gewoon gebeuren. Ik had er elke dag zin in. Oefeningen in de gang, of samen buiten lopen – het ging steeds beter.” Begin maart besluit meneer dat zijn hond bij zijn dochter moet blijven. “Sita heeft het daar goed,” zegt hij. “Dat was even wennen, maar het is beter zo. Toen ben ik me gaan richten op iets anders: zelfstandig naar de eetzaal lopen.”
Samenwerken als geriatriefysiotherapeut
Op dit moment is meneer aan het herstellen van een blaasontsteking en is hij veel afgevallen. De diëtist en psycholoog zijn erbij betrokken, en ook Vera blijft nog een tot twee keer per week komen. “Het lichamelijke stukje is maar een deel van het verhaal. We kijken naar het geheel: hoe gaat het mentaal, hoe eet meneer, hoe ziet zijn dag eruit? Die brede aanpak hoort bij geriatriefysiotherapie.”
Fotografie: Martine Sprangers
